ورزش های رزمی
ورزش های رزمی که بیشتر هنرهای رزمی شناخته می شود، مجموعه ای از فنون مبارزه ای و تکنیک های سنتی و باستانی در مقابله تن به تن می باشد. در سبک های رزمی سلامتی بدن و آمادگی جسمانی، رشد و تعالی ذهنی و معنوی کاملا در نظر گرفته شده است. در این رشته های ورزش رزمی سه گروه (با سلاح) ، ( بدون سلاح) ، ( مجموع هر دو ) همراه با مهارت هایی در ضربات دست و پا به کار گرفته می شود. هنرهای رزمی به علت اینکه از ورزش های پهلوانی و باستانی و مبارزات آیینی کشورهای مختلف منشا گرفته است، ادای احترام و رسیدن به فضایل اخلاقی در هر رشته اهمیت ویژه ای دارد. در ابتدای قرن ۲۱ رشته ای تلفیقی به نام هنرهای رزمی ترکیبی یا ام ام ای MME با ترکیب فنون رشته های مختلف رزمی اهمیت خاصی پیدا کرده است.
اُ اسپرت (O-Sport)
پارسیان سابقه ای طولانی در ورزش های رزمی داشته اند. سال۱۳۶۰ در روستای آرجان از توابع بهبهان جام مفرغی و نیز سینی منقوش به تاریخ ورزش های ایرانیان باستان با قدمتی بیش از ۵۰۰۰ سال به دست آمد. رزمجویان پارسی آشنایی کامل به فنون رزمی دفاعی و کاربرد سلاح های سرد داشته اند.
سال ۱۳۷۸ برادران منوچهری ورزش اُ اسپرت را که دارای ۱۱ سیستم مسابقه ای است، پایه گذاری کردند و پس از چند سال تلاش این ورزش در سطح ملی و بین المللی شروع به فعالیت کرده و کاملا به نام ورزش اصیل و باستانی ایران ثبت جهانی کردند.
تمامی الفاظ برگزیده مربوط به نام های پارسی بوده و اُ اسپرت چالاکی، انعطاف پذیری و توانایی همراه با تمرکز نیاز دارد
- آکسایا : سبک مبارزه ای- ترکیبی از ضربات استاندارد مشت، لگد، زانو و فنون پرتابی و مشت چرخشی به صورت انفرادی در رینگ و ۲ راند ۲ دقیقه ای اجرا می شود.
- آمادای : سبک هنری- جابجایی ورزشکاران و عبور از موانع با اجرای آکروباتیک، آیتم های سرعتی در این سیستم اهمیت داشته و بصورت انفرادی و تیمی برگزار می گردد.
- اوکسیان : از ورزش های رزمی سبک آزاد- بصورت نبرد ورزشکاران
- اهمتان : سبک مبارزه ای و نیمه آزاد- مانند آکسایا بوده ولی ضربات به سر مجاز نیست و مسابقات آن بر روی تشک اجرا می شود.
- ایساتیس : سبک هنری- که در دو بخش مهارت های نمایشی موزون بصورت انفرادی و مهارت های ناموزون همراه با موسیقی باستانی ایرانی در گروه های ۳ و ۵ نفره هماهنگ و بدون تکنیک های تکراری برگزار می شود.
- اسپدان : سبک مبارزه ای- که در دو بخش مهارت های نمایشی-تعادلی و شکستن اجسام برگزار می شود. جنبه های تمرکز و مهارت های فردی و سرعتی به صورت انفرادی و تیمی درنظر گرفته می شود.
- کاسپین : سبک ساحلی- ترکیبی از مچ اندازی و اجرای تکنیک های فردی، شناکردن و دویدن که ورزشکاران در ۴ تیپ مجزا به رقابت می پردازند.
- آگماتانو
- پارتیان
- تیس کوپان
- تیرازیس.
اَیکیدو (Aikido)
این ورزش رزمی مدرن توسط موریهه اوشیبا، استاد بزرگ ژاپنی در قرن بیستم بنیانگذاری شد. هدف از خلق این هنر رزمی، دفاع بدون آسیب زدن به حریف بود (صلح و آشتی جهانی). آیکیدو تاکید بر حرکات و جنبش های داینامیک داشته و با استفاده از انرژی حریف و تشخیص بموقع ضربات حریف، کنترل او را بدست آورده و با بازگرداندن نیروی حریف، مفصل های او را قفل می کند. آی (به معنای بهم پیوستن و متحد شدن)، کی (به معنای انرژی و نیروی درون)، دو ( به معنای شیوه، راه و روش). آیکیدو یعنی هماهنگی بین روح، ذهن و انرژی درونی، که در این رشته قویترین سبک دفاع شخصی و منحصر بفرد مورد استفاده قرار می گیرد. سال ۱۳۷۴ استاد علی معروفی ورزش آیکیدو را با گذراندن دوره مربیگری به انجمن ورزش های رزمی ایران معرفی کرد
